o wyrobach

См. также в других словарях:

• cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… …   Słownik języka polskiego

• polewa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. polewawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szklista, cienka powłoka na wyrobach ceramicznych lub naczyniach metalowych, nieprzepuszczająca cieczy i gazów, przezroczysta lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Литовцы — (лит. Lietùvininkai, Lietùviai, латыш. Leiszi, немецк. Liltauer) живут в сев. зап. России, Царстве Польском и восточной Пруссии, составляя немногочисленный народ, мало исследованный русскими учеными и более известный по наблюдениям немецко… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

• akant — m IV, D. u, Ms. akantncie; lm M. y 1. bot. «Acanthus, bylina lub krzew z rodziny akantowatych, o dużych, głęboko wyciętych liściach i kłosowatych kwiatostanach, rośnie w Azji i w krajach śródziemnomorskich, niektóre gatunki uprawiane jako… …   Słownik języka polskiego

• bouclé — [wym. bukle] ndm «o tkaninach, wyrobach dzianych, tkanych, wykonanych z wełny pętelkowej lub węzełkowej» Bluzka, dywan, płaszcz bouclé. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• ceramografia — ż I, DCMs. ceramografiafii, blm «malowanie na wyrobach ceramicznych» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• delfin — I m IV, DB. a, Ms. delfininie; lm M. y, D. ów 1. «zwierzę z rodziny o tej samej nazwie» Delfin pospolity a. zwyczajny. Delfiny towarzyszą statkom na morzu. 2. zool. delfiny «Delphinidae, rodzina morskich ssaków drapieżnych z rzędu waleni… …   Słownik języka polskiego

• faseta — ż IV, CMs. fasetaecie; lm D. fasetaet 1. archit. bud. «ukośnie ścięta krawędź naroża stosowana w budownictwie przy elementach narażonych na uszkodzenia (filary, obramowania okien itp.); wklęsły zaokrąglony narożnik między ścianami a sufitem lub… …   Słownik języka polskiego

• gmerk — m III, D. u, N. gmerkkiem; lm M. i hist. «w dawnej Polsce: godło rodowe mieszczan, także znak umieszczany przez rzemieślników we wczesnym średniowieczu na własnych wyrobach; stempel, marka» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• marka — I ż III, CMs. markarce; lm D. markarek 1. «znak fabryczny, firmowy umieszczany na wyrobach danej fabryki, danej firmy określający producenta tych wyrobów, wskazujący ich jakość, chroniący je przed naśladownictwem lub podrabianiem» Dobra, znana… …   Słownik języka polskiego

• melanż — m II, D. u, blm 1. «pomieszanie różnych rzeczy, nie uporządkowana mieszanina» 2. «połączenie kilku nitek o różnych barwach w wyrobach dziewiarskich, włóczce itp.» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego